Nieuws Huidkanker

Uit de kankerregistratie blijkt een verbluffende stijging van het aantal gevallen van huidkanker. Er zijn 70.000 nieuwe patiënten met huidkanker per jaar, dat bracht IKNL eind 2019 in het rapport ‘Huidkankerzorg in Nederland’. Wat is er nodig om de stijging te keren en hoe wordt daaraan gewerkt? Een dubbelinterview met Arno Rutte, voorzitter Stuurgroep Huidkankerzorg Nederland en Eline Kramer, directeur NVDV. 

Het rapport ‘Huidkanker in Nederland - cijfers uit 30 jaar Nederlandse Kankerregistratie’, bevestigde nogmaals de al jaren toegenomen en ook de komende jaren nog altijd verder toenemende aantallen huidkankerpatiënten. Deze leggen een grote druk op de houdbaarheid (bemensbaarheid en betaalbaarheid) en daarmee ook op de kwaliteit van de huidkankerzorg van nu én morgen. Daarop hebben de NVDV en IKNL initiatief genomen voor oprichting van de Stuurgroep Huidkankerzorg. De stuurgroep presenteerde op 19 april 2021 het Nationaal Actieplan Huidkanker. 

Huidkanker is de meest voorkomende kankersoort in Nederland en dat is niet nodig. Door op tijd schaduw te zoeken, een hoed te dragen en goed in te smeren kunnen we huidkanker grotendeels voorkomen. Om mensen hierbij te helpen zijn maatregelen nodig. Zo moeten er meer schaduwplekken komen en moet er op veel meer openbare plaatsen zonnebrandcrème worden verstrekt. Ook is gebruik van de zonnebank schadelijk. Dat staat in het Nationaal Actieplan Huidkanker van de Stuurgroep Huidkankerzorg Nederland, een samenwerking van onder andere de vereniging van dermatologen (NVDV) en patiëntenorganisaties HUKAs en Stichting Melanoom.

Tussen 2007 en 2012 stierven patiënten in 11 Europese landen gemiddeld minder snel aan een agressief melanoom dan halverwege de jaren negentig. Dat blijkt uit onderzoek van senioronderzoeker Marieke Louwman (IKNL) en collega’s dat onlangs in het International Journal of Cancer verscheen.

Er zijn ongeveer 1.000 minder diagnoses melanoom gesteld dan verwacht door de Covid-crisis. De verslechtering van prognose hangt samen met hoelang het uitstel duurt. Met een model is berekend wat de impact van de latere diagnoses waarschijnlijk zal zijn. De resultaten staan in het RIVM-rapport 'Impact van de eerste COVID-19 golf op de reguliere zorg en gezondheid' waaraan IKNL heeft bijgedragen. 

De incidentie cutaan plaveiselcelcarcinoom blijft stijgen, vooral onder vrouwelijke patiënten. Ook hebben patiënten in toenemende mate te maken met opeenvolgende diagnosen van plaveiselcelcarcinoom. Dit duidt volgens Selin Tokez (Erasmus MC) en collega’s op een significante belasting van zowel de huidige als toekomstige dermatologische zorg in Nederland. Herziening van het beleid is nodig om deze stijgingen een halt toe te roepen.

Patiënten die gediagnosticeerd zijn met cutaan plaveiselcelcarcinoom in situ hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van invasief plaveiselcelcarcinoom. Daarom is het volgens Selin Tokez (Erasmus MC) en collega’s noodzakelijk om voorloperlaesies van cutane huidkanker op te nemen in nieuw beleid voor behandeling van huidkanker. Het volgen van deze specifieke patiëntengroep in de eerste vijf jaar na diagnose, kan bijdragen om invasief plaveiselcelcarcinoom in een vroeg stadium bij deze patiënten op te sporen.

Hoewel de prognose van patiënten met een dun melanoom (Breslow-dikte 1 mm) uitstekend is op populatieniveau, kunnen sommige patiënten sterven aan de gevolgen van een dun melanoom. Daarom zouden deze patiënten beter gestratificeerd moeten worden in hoog of laag risico, omdat dit diagnostische en therapeutische consequenties heeft in tijden van gepersonaliseerde zorg. Dat stellen Loes Hollestein (Erasmus MC, IKNL) en Tamar Nijsten (Erasmus MC) in een commentaar in de British Journal of Dermatology.