Geen extra overleving door metformine bij type 2 diabetes en mesothelioom

Het gebruik van metformine leidt niet tot een toename van de overleving van patiënten met type 2 diabetes en pleuraal mesothelioom. Dat blijkt uit een studie uitgevoerd door een groep onderzoekers uit het Verenigd Koninkrijk en Ronald Damhuis van IKNL die recent is gepubliceerd in het medische tijdschrift Lung Cancer. De uitkomsten van de studie geven aan dat het niet zinvol is om medische trials uit te voeren met metformine bij mensen met de diagnose mesothelioom. In het onderzoek is rekening gehouden en gecorrigeerd voor allerlei factoren, zoals leeftijd, geslacht, duur van de diabetes en sociaaleconomische status. 

Het doel van deze studie was het effect van metformine te onderzoeken op de overleving van mensen met type 2 diabetes en pleuraal mesothelioom. De onderzoekers voerden een retrospectieve studie uit met een cohort patiënten met type 2 diabetes gediagnostiseerd met pleuraal of onbepaald mesothelioom. De gebruikte data waren afkomstig van Schotse population-based datasets (kanker en diabetes) uit de periode 1993 tot 2014. Met behulp van Kaplan-Meier-diagrammen, log-rank-tests, en proportionele Cox-regressiemodellen werd het verband beschreven tussen het gebruik van metformine en de absolute overleving na diagnose van pleura mesothelioom. 

Patiëntenpopulatie en uitkomsten 
In de dataset kwamen driehonderd mensen voor met type 2 diabetes en met pleuraal of onbepaald mesothelioom van wie 148 patiënten ooit metformine hadden gebruikt. Binnen deze groep stierven 290 patiënten tijdens de follow-up. De mediane overleving bedroeg 8,8 maanden voor metformine-gebruikers en 6,5 maanden voor niet-gebruikers (p = 0,37, log-ranktest). Na correctie voor leeftijd, geslacht, duur van de diabetes, sociaaleconomische status en overige anti-diabetesmedicatie, bedroeg het mortaliteitsrisico dat samenhangt met het gebruik van metformine 0,99 (95% betrouwbaarheidsinterval: 0,76-1,28; p = 0,92). 

Soortgelijke, niet-statistisch significante, verbanden werden vastgesteld bij gevoeligheidsanalyse gebaseerd op metforminegebruik in het jaar voorafgaand aan de diagnose mesothelioom, gebruik van metformine langer dan één jaar, bij mensen die gemiddelde jonger waren dan 74 jaar bij diagnose van mesothelioom en bij personen met mesothelioom van 74 jaar of ouder. Eveneens niet-statistisch significant waren beperking van de analyses tot pleuraal mesothelioom en correcties voor body mass index en roken. 

Conclusie
Hongjiang Wu en collega’s concluderen aan de hand van deze studie dat er geen bewijs is dat het gebruik van metformine leidt tot een verbeterde overleving van patiënten gediagnostiseerd met type 2 diabetes en pleuraal mesothelioom. Deze uitkomsten ondersteunen het idee dat het niet zinvol is trials uit te voeren naar het gebruik van metformine bij mensen met mesothelioom.