Gesprek over ‘werk’ zou standaard moeten zijn na behandeling borstkanker
Vrouwen die behandeld zijn vanwege borstkanker lopen een groter risico op verlies van betaald werk of arbeidsgerelateerde activiteiten tot 5 à 7 jaar na de behandeling. Ook is het risico groter dat zij moeten leven van een arbeidsongeschiktheidsuitkering tot 10 jaar na de diagnose. Bij jongere vrouwen is dit risico zelfs het allerhoogste. Dat blijkt uit een studie van Carmen Paalman (NKI) en collega’s die onlangs verscheen in de British Journal of Cancer. Aangezien werk een belangrijk aspect is bij de revalidatie van deze vrouwen, zou ‘terugkeren naar werk’ volgens de onderzoekers een standaard gespreksonderwerp moeten zijn na het afronden van de behandeling.
Tot dusver was er weinig bekend over de werkgelegenheidssituatie van vrouwen na diagnose en behandeling van borstkanker, uitgezonderd het eerste jaar na de behandeling van deze ziekte. Om daar meer inzicht in te krijgen, vergeleken de onderzoekers de werkgelegenheidssituatie, het inkomen en de sociale voor- of nadelen van 26.120 (ex-)patiënten tot 10 jaar na borstkankerbehandeling met een algemene vergelijkingsgroep binnen de Nederlandse bevolking (n= 91.593).
De groep (ex-)patiënten bestond uit vrouwen die tussen 2000-2005 waren gediagnosticeerd en destijds jonger waren dan 55 jaar. De gegevens over werk en inkomen waren afkomstig van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Het effect van de behandeling werd nader onderzocht bij 14.916 patiënten ten aanzien van recidive van borstkanker en nieuwe incidenties.
Grotere risico’s
Uit de studie blijkt dat overlevenden van borstkanker een groter risico lopen op verlies van betaald werk of werkgerelateerde activiteiten tot 5 à 7 jaar na de behandeling. Ook het risico op een arbeidsongeschiktheidsuitkering is bij deze vrouwen hoger tot 10 jaar na de diagnose; met hogere risico's voor jongere (ex-)patiënten. De uitkomsten tonen verder aan dat het krijgen van een axillaire lymfeklierdissectie leidt tot een verhoogd risico op het moeten rondkomen van een arbeidsongeschiktheidsuitkering of het verliezen van betaald werk gedurende de eerste 5 jaar van de follow-up.
Chemotherapie hing samen met een verhoogd risico op een arbeidsongeschiktheidsuitkering en schade aan alle werkgerelateerde activiteiten gedurende de eerste 5 jaar na de diagnose. Vrouwen die een mastectomie kregen gevolgd door radiotherapie hadden daarentegen een kleinere kans op een leven met een werkloosheidsuitkering vergeleken met vrouwen die een lumpectomie kregen gevolgd door radiotherapie. Het risico van effect op werkgerelateerde activiteiten was lager bij vrouwen die een hormonale therapie kregen dan bij vrouwen die geen hormonale behandeling kregen.
Standaard gespreksonderwerp
Carmen Paalman en collega’s concluderen dat behandeling van borstkanker op zijn minst een gedeeltelijke verklaring is voor het verhoogde risico op een nadelige werkgelegenheidssituatie van deze vrouwen tot 10 jaar na behandeling van borstkanker. Aangezien veel overlevenden na borstkanker werkgerelateerde problemen ondervinden en gegeven het feit dat het hebben van werk een belangrijk aspect is van de revalidatie van deze vrouwen, zou werk en het terugkeren naar werk een standaard gespreksonderwerp moeten zijn na het afronden van de behandeling. Indien patiënten ondersteuning nodig hebben bij re-integratie naar werk, zouden oncologen hen tijdig moeten verwijzen.
-
Paalman CH, van Leeuwen FE, Aaronson NK, de Boer AG, van de Poll-Franse L, Oldenburg HS, Schaapveld M.: ‘Employment and social benefits up to 10 years after breast cancer diagnosis: a population-based study’.
-
Meer informatie over deze publicatie is verkrijgbaar via bibliotheek@iknl.nl
