Individuele zorg nodig bij behandeling van oudere patiënten met rectumkanker

Bij de behandeling van oudere patiënten met rectumkanker is een individuele benadering vereist, waarbij op de eerste plaats de kwetsbaarheid van de patiënt voorop dient te staan. De primaire focus dient daarbij te liggen op zorgvuldige selectie van patiënten die in aanmerking komen voor een resectie. Daarnaast kunnen verbeterde chirurgische en peri-operatieve technieken bijdragen aan verbetering van de zorg. Maar zeker zo belangrijk zijn functieherstel na de operatie en uitkomsten van behandeling zoals die door de patiënten zelf worden ervaren. Dat stelt een groep ervaren oncologen en geriaters uit Europa en de VS in de European Journal of Surgical Oncology.

 

De prevalentie van rectumkanker bij oudere patiënten neemt toe onder invloed van vergrijzing van de bevolking en mediane detectie van deze maligniteit bij mensen van 70 jaar en ouder. Het zorgbeleid voor deze patiënten is voornamelijk gebaseerd op bewijs opgedaan bij jongere patiënten wat in de praktijk kan leiden tot suboptimale therapieën en slechtere uitkomsten van behandeling. De heterogeniteit van deze groep, in combinatie met de beperkte beschikbare gegevens, bemoeilijkt het opstellen van evidence-based richtlijnen. Moderne zorg voor ouderen met rectumkanker vereist een patiëntgerichte behandeling, waarbij vooral de kwetsbaarheid van de patiënt wordt beoordeeld in plaats van zijn of haar chronologische leeftijd.

Identificeren ‘best practices’

Een multidisciplinaire taskforce heeft allerlei experts bijeengeroepen die lid zijn van de European Society of Surgical Oncology, de European Society of Coloproctology, de International Society of Geriatric Oncology en/of American College Surgeons Commission on Cancer, om ‘best practices’ te identificeren, waarmee gepersonaliseerde zorg voor oudere patiënten met rectumkanker kan worden bevorderd. Routinematige screening op kwetsbaarheid (‘frailty’) en betrokkenheid van een geriater worden erkend als cruciale elementen om gepersonaliseerde zorg te realiseren voor kwetsbare, oudere patiënten.

Verbeteringen in chirurgische en peri-operatieve technieken en zorgvuldige selectie van patiënten zijn verantwoordelijk voor een substantiële verbetering van de uitkomsten van behandeling van patiënten met rectumcarcinoom. Daarom dient volgens de auteurs bij oudere patiënten een weloverwogen selectie plaats te vinden wie in aanmerking komt voor een resectie. Minder intensieve behandelingen zoals lokale excisie en een ‘wait-and-see’ procedure kunnen als alternatieve behandelmethodes overwogen worden, rekening houdend met de kwetsbaarheid en levensverwachting binnen deze patiëntengroep.

Robuust raamwerk

Verder zijn bij deze oudere leeftijdsgroep functieherstel na de operatie en door patiënten gerapporteerde uitkomsten net zo belangrijk als specifieke, oncologische uitkomsten. De auteurs stellen met deze en andere aanbevelingen een robuust raamwerk te hebben neergezet om specialisten te adviseren op basis van het best beschikbare bewijs ter ondersteuning van gepersonaliseerde behandeling aan oudere patiënten met rectumcarcinoom. Want, zo merken de auteurs op, het doel van artsen is niet om een ziekte te beheersen, maar om voor deze patiënten te zorgen.

Gerelateerd nieuws

Prognose aantal resterende levensjaren oudere patiënt met dikkedarmkanker

Het bepalen van het aantal potentieel verloren levensjaren ten gevolge van een ziekte (years of life lost; YLL) is een nieuwe methode om de prognose van patiënten te schatten en biedt aanknopingspunten voor gedeelde besluitvorming tussen arts en patiënt. Een patiënt van 80 jaar en ouder met dikkedarmkanker sterft bijvoorbeeld gemiddeld 2,2 jaar eerder in vergelijking tot leeftijdsgenoten uit de algemene bevolking. Voordat met dit model betrouwbare, individuele prognoses aan patiënten gegeven kunnen worden, is aanvullend onderzoek nodig. Met name naar de impact van comorbiditeiten en kwetsbaarheid (frailty), concludeert een internationale groep onderzoekers in de World Journal of Surgery.

lees verder

Hogere leeftijd bij dikkedarmkanker geen reden voor onthouden van stoma

Een hogere leeftijd hoeft op zichzelf geen reden te zijn om patiënten met dikkedarmkanker een stoma te onthouden. Hoewel oudere patiënten (tot 76 jaar) met een stoma significant meer beperkingen rapporteren in hun dagelijks functioneren ten opzichte van patiënten zónder stoma, is de klinische relevantie hiervan beperkt. Dat concluderen Norbert Verweij (Diakonessenhuis, Utrecht) en collega’s in een publicatie in Colorectal Diseases. Een mogelijke verklaring dat ouderen met een stoma minder beperkingen ervaren ligt waarschijnlijk aan hun bekendheid met toenemende lichamelijke beperkingen, waardoor zij ‘minder veeleisend’ zijn vergeleken met jongere patiënten. Omgekeerd is de impact van een stoma daardoor prouominenter bij jongere patiënten. 

lees verder